Zijn afscheid

Joseph Keyzer, een vriend van hem waarmee hij o.a. De 'Kaptein vaan Köpenick' schreef’ had een brandstoffenhandel. De zaak ging echter failliet en een openbare verkoop was het gevolg. Het raakt Olterdissen diep. Keyser wil naar Amerika gaan om een nieuw bestaan op te bouwen. Hij leent van Olterdissen ƒ 17.000,=. Keyzer vertrekt per derde klas naar Venlo om van daaruit eerste klas naar Amerika te gaan. Daar wordt hij succesvol zakenman. Olterdissen hoort nooit meer iets van hem en kan opdraaien voor de schuld.  

Olterdissen is arm en diep gekwetst. De bank wil geld zien. Zijn grootste zorg is dat zijn moeder mee wordt getrokken in de affaire. Van een provisiekast die door de Broeders wordt gevuld en een gratis stukje vlees van de slager moet hij het hebben. En ondanks dat blijft hij anderen mensen eten geven.

Vanaf zijn geboorte was hij gereformeerd. Pas in 1921 is hij in alle stilte katholiek geworden. De weg naar het katholicisme heeft een groot gedeelte van zijn leven bezig gehouden. 

Tijdens het scheren snijdt hij zich. De bloeding is niet meer te stoppen.  In het ziekenhuis wordt belroos geconstateerd, een ziekte waar je in die tijd aan kon sterven. Zes weken verblijft hij in het ziekenhuis.

Het gaat weer iets beter met hem. Hij wordt hoofdredacteur van het blad 'De Nedermaas' waar hij ook het logo van ontwerpt. Daarbij geeft hij kunstgeschiedenis in Sittard en wordt gevraagd om de regie van een spel op zich te nemen voor de Heiligdomsvaart van 1923.  Het gaat niet meer zoals vroeger, uitgeblust. Hij voelt zich ook bedreigd en draagt altijd een dolk bij zich. Voor wie hij bang is kan hij niet zeggen. 

Tijdens een nacht krijgt hij last van koorts en wordt de dag erna in het Calvarieberg ziekenhuis opgenomen met belroos.  Het gaat slecht met hem en wordt in een apart kamertje voor besmettelijke ziekten gelegd. Zondag, 24 februari 1923,  om 13.00u sterft Fons Olterdissen. Helemaal alleen in het kamertje, met gevouwen handen. 

Enkele dagen later volgt op een regenachtige dag zijn begrafenis vanuit de Servaaskerk. Een indrukwekkende gebeurtenis waarbij vele mensen aanwezig zijn. Te voet werd hij gedragen naar de begraafplaats aan de Tongerseweg. De Mastreechter Staar zingt er een lied.  

In september van dat jaar wordt zijn grafmonument onthuld, gemaakt door Charles Vos. In zijn geboortehuis aan de Boschstraat en het huis waar hij vele jaren daarna werkte in de sigarenwinkel van zijn moeder, is een plaquette aangebracht.  En zo zijn er vele jaren na zijn overlijden nog altijd tekens en herinneringen die Fons Olterdissen met al het respect dat hij verdient, eren.

Het graf van Fons (en zijn broer Guus) Olterdissen, gelegen aan de Algemene begraafplaats aan de Tongerseweg. 

Op het graf een bloemstuk dat onze groep ter afsluiting van het 25-jarig groepsjubileum daar heeft neergelegd.

Hier foto's over deze afsluiting en hier de speech die toen uitgesproken is.