De “proeve van bekwaamheid” begon met een tocht die door middel van verschillende technieken gebaseerd op coördinaten door Kevin moest worden gelezen en uiteraard ook gelopen.

Het begin ging niet zo soepel omdat Kevin niet meer zo goed de technieken onder de knie had als gedacht. De eerste techniek die moest worden toegepast was  Na een dikke 10 minuten waren we dan toch op weg en volgenden de route naar het eerste punt. Aldaar aangekomen kreeg Kevin van Gerard het 2^e coördinaat. Na een iets soepelere coördinaatbepaling bleek dat we het Savelsbos in moesten. Na enkele modderige paadjes kwamen we uit in het begin van het Savelsbos.

Hier werd ook een andere techniek toegepast, genaamd coördinaat snijpunt. Hierbij moest Kevin eerst de coördinaten bepalen, van daaruit een lijn trekken vanuit een bepaald aantal graden en het volgende punt lag waar beide lijnen kruisten. Het volgende punt bleek te liggen op de top van de “berg” in het Savelsbos, niet ver van het boswachtershuisje.

Na het beklimmen van de berg werd het laatste coördinaat vrijgegeven en de laatste en moeilijkste techniek van stal gehaald, de zogenaamde coördinaat vector.

Hierbij moest niet alleen een coördinaat worden bepaald en een lijn worden getrokken richting een bepaald aantal graden, maar ook moest op deze lijn een bepaalde afstand worden gemeten en op het einde daarvan lag het laatste punt.

Na enig geharrewar en verwarring bleek dit punt het grotje bij de weg richting Gronsveld te zijn. Eenmaal daar aangekomen werd Kevin geïnstalleerd. Terwijl Wouter en Robby de vlag vasthielden en de rest geheim saluut gaf, las Gerbrand de belofte voor, die keurig werd nagezegd door Kevin.

 De Pivo-belofte:

"Ik beloof een goede Pivo te zijn,
iedereen te helpen waar ik kan,
mij te gedragen als een waardig Pivo-lid,
conform de heersende cultuur binnen de Pivo's,
mij in te zetten voor het behoud van de kwaliteit en het voortbestaan van de Pivo-stam,
ten tijden van zowel voor- als tegenspoed.

Rene, je kunt op mij rekenen.
Fanny, je kunt op mij rekenen.
Simone, je kunt op mij rekenen.
Gerard, je kunt op mij rekenen.
Robby, je kunt op mij rekenen.
Wouter, je kunt op mij rekenen.
Gerbrand, je kunt op mij rekenen."

Daarna werd de terugtocht naar de Slek aangevangen.

Eenmaal terug op de slek was er nog de kwestie van het kampvuur, maar door slechte weersomstandigheden werd met een klein vuurtje genoegen genomen.

Ook de befaamde pivo-TT werd opgezet. Er werden tafels in carrévorm tegen de achterkant van de trap gezet, alwaar een doek over werd gespannen. In de inham van de trap werd de tv gezet, want Fanny had de filmpjes van het piratenweekend bij zich, die we toen hebben bekeken. Langzaam maar zeker vielen de pivo’s toen een voor een in slaap.

De volgende dag was iedereen vroeg wakker, want de shero’s, die ook een overnachting hadden maakten nogal wat kabaal.

Toen Kevin buiten polshoogte ging nemen trof hij Gerards fiets, compleet ingesnoerd met touwen opgehangen in de grote boom en zijn eigen fiets op de container aan.

Toen dit euvel verholpen was, werd het tijd voor het ontbijt. Waarbij gebakken eitjes en pannekoeken het hoofdbestanddeel vormden. Dit ontbijt werd in alle rust gemaakt bij de kampvuurplaats op de brandertjes van Gerard en René. Toen Robby z’n F16 ontbrandde, was het gedaan met de rust.

Na het ontbijt werd nog wat gekeuveld, opgeruimd, gestoeid en lang in het gras gelegen. Inmiddels werden de eerste plannen voor die avond gesmeed. Na het doen van de nodige boodschappen (ja de pivo voorraad en de houd voorraad is weer aangevuld) ging iedereen naar huis om thuis wat te eten en vervolgens rond 20.00 weer op de Slek te staan om een ijsje te gaan eten bij de beste ijs-boer van de wijde omgeving. Hiervoor stapten we met z’n vijfen in de niet meer roze auto van Fanny en reden we naar een één of ander ‘boerengat’ (vrij vertaald uit het Robby’s). Na het opeten van het heerlijke ijsje midden in de natuur werd aan de terugreis naar de Slek begonnen.

Op de Sslek werd nog even snel een klein vuurtje gemaakt en rond een uur of 0.00 ging iedereen (behalve Robby en Simone) toch wel naar huis.

We zijn erg blij met het nieuwe Pivo-lid wat eigenlijk al lid was J

Onder de heerlijke lucht van vers gebakken [lees: verbrand] brood werd een TT genaamd “de Bunker” gemaakt. Deze TT werd voor de verandering binnen gemaakt. De TT dankt zijn naam aan de rechthoekige, erg solide uitstraling en aan het feit dat er geen licht binnen kwam in deze TT. Nadat de binnenkant van de TT werd aangekleed doormiddel van een bank, erg veel dekens om op te liggen en natuurlijk een TV om films te kijken, werd begonnen met de eerste film. Gerard was erg blij dat het horror/triller gehalte van de film “fight club” erg meeviel, hij heeft zelfs gewoon kunnen slapen die nacht. Simone en Robby hebben wat minder gemakkelijk kunnen slapen aangezien hun matjes elke keer leeg liepen. [Toch wel frappant dat Gerard (de persoon die de matjes had opgeblazen) geen last had een leeglopend matje…]

De ochtend [lees: middag] erop werden de Pivo’s wakker door fluisterende mensen in de Slek. Het bleek het klusteam te zijn welke fluisterend aan elkaar vroegen wat dit nu weer was en of er ook mensen in zouden slapen. De verbazing van het klusteam was van korte duur en ze gingen verder met het lassen van het metalen opberg rek, waardoor de Pivo’s rustig verder konden slapen tot een uur of 12.00. Ze werden toen gewekt door gerommel… eerst in de verte en toen steeds dichter bij… nee, het bleek geen onweer te zijn, het waren hongerige Pivo buiken. Dus werd er een naar een supermarkt gegaan voor het kopen van ingrediënten van een ontbijt op Pivo-style. IJs, met worstenbroodjes, spek met ei en natuurlijk tosti’s. Met als uitzicht het hard werkende klusteam werd dit ontbijt buiten in de zon [tussen de buien door] verorberd.

Nu het al weer een tijdje middag was, dook men weer onder in TT “de bunker” om een volgende film te bekijken. Dit keer werd er naar “Gone in 60 seconds” gekeken.

Ook tijdens de rondleiding door het gebouw van Ben werd met vreemde ogen naar TT “de bunker” gekeken… Al helemaal toen er twee idioten uit deze TT kwamen en met touwen naar elkaar gegooid werd [één keer raden wie dat waren… nee, het was niet Simone]. Het werd langzaam avond en Gerard moest weg, maar met de belofte om ’s avonds [lees ’s nachts] terug te komen, werd afgesproken dat de Pivo’s ook zaterdag op zondag bleven overnachten op de Slek.

Nadat “huize Van Sonsbeek” tijdens het avondeten onveilig werd gemaakt door Robby en Simone, werd door dit zelfde duo een nieuwe TT gemaakt. TT “de bunker” werd omgebouwd tot een hangmat TT. Na hard werken door Simone en Robby, werd rond 2.00 het werk door Robby, Simone en Gerard (want hij was inmiddels terug) afgemaakt en kon al hangend gekeken worden naar de laatste film “Shrek 2”. Af en toe werd de film doorbroken door het geluid van een slapende Robby, maar dat maakte de film alleen maar grappiger.

Tijdens de nachtrust in de hangmat is het Pivo drietal tot de conclusie gekomen dat een hangmat erg knus is. Al helemaal wanneer men continu naar de middelste persoon toerolt in de slaap. Of dit nu komt doordat het een hangmat was, of doordat de middelste persoon Simone was, laten we even in het midden… In de ochtend werd het drietal abrupt dor de wekker gewekt. Na een moeizaam opstaan werd alles opgeruimd en werden de spullen gepakt. Klaar voor vertrek naar huis om weer ‘fris en fruitig’ te beginnen aan een nieuwe week…

 Het was weer een geslaagde ‘ongeplande Pivo overnachting’!